میلگردآلیاژی

انواع میلگردهای آلیاژی بر اساس درصد آلیاژ استفاده‌شده

فولادهای آلیاژی به دودسته کم آلیاژ و پر آلیاژ تقسیم می¬شوند. فولادی که ۸ درصد از عناصر آلیاژی را در درون خود داشته باشد را فولاد کم آلیاژ می‌گویند، ولی فولادی که بیشتر از ۸ درصد عناصر آلیاژی در ساخت آن به کار می¬رود، در دسته فولاد پر آلیاژ قرار می‌گیرد.
انواع میلگردهای آلیاژی بر اساس نوع آلیاژ استفاده‌شده را در ادامه می‌بینید:

۱٫ میلگرد با فولاد آلیاژی کروم دار

این نوع فولاد در کنار وجود کربن، درصد قابل‌توجهی کروم نیز در ساختار خود دارد. این عنصر درون آهن ذوب‌شده و گداخته شده، ریخته می‌شود. عنصر کروم خاصیت بسیار مفید ضدزنگ زدگی را به فولاد آلیاژی اضافه می‌کند. هرچقدر درصد کروم بیشتر باشد، خاصیت ضدزنگ زدگی در این نوع فولاد افزایش می‌یابد. شاید بپرسید فولاد کروم دار چگونه از خوردگی میلگرد جلوگیری می‌کند؟
عنصر کروم در این فولاد اولین ماده‌ای ست که اکسید می‌شود، اکسید شدن کروم منجر به تولید لایه‌ای می‌شود که بقیه قسمت‌های میلگرد را از خوردگی محافظت می‌کند.

۲٫ میلگرد با فولاد آلیاژی وانادیوم دار

وانادیوم یکی از عناصری ست که به دانه‌های فولاد اجازه بزرگ شدن نمی¬دهد. بافتی ریزدانه، ظریف و شکل‌پذیری خوبی دارد. در برخی از میلگردهای آلیاژی از وانادیوم ۰٫۱۵ تا ۰٫۲ درصد استفاده می¬شود. استفاده از آلیاژ وانادیوم در درصدهای بالا باعث می‌شود که استحکام و سختی میلگرد در کنار کنترل ریزدانه‌ها، افزایش یابد.

۳٫ میلگرد با فولاد آلیاژی تنگستن دار

آهنرباهایی که هیچ‌وقت خاصیت مغناطیسی خود را از دست نمی‌دهند، از فولاد تنگستن دار ساخته‌شده‌اند. برای ساخت آن‌ها، فولاد کربن دار با تنگستن ادغام می‌شود. استفاده از تنگستن، باعث ثبات شیمیایی میلگرد شده و سختی آن را افزایش می‌دهد. برای ساخت انواع تیغه و مته و قلم‌تراش نیز از این نوع فولاد استفاده می‌شود.

۴٫ میلگرد با فولاد آلیاژی منگنز دار

منگنز از تشکیل ذرات آستنیت Austenite در میلگرد آلیاژی جلوگیری می¬کند و شکل‌پذیری آن را بیشتر می‌کند. گاهی برای افزایش سختی و استحکام فولاد از نوعی عملیات حرارتی به نام کوئینچ کردن استفاده می‌کنند.
کوئینچ کردن درست، باید در بازه زمانی مشخصی صورت گیرد. اضافه کردن منگنز باعث می‌شود که بازه زمانی اجباری برای کوئینچ کردن از بین برود و میلگرد آلیاژی مستحکم شود.

۵٫ میلگرد با فولاد آلیاژی کبالت دار

کارکرد عناصر فولاد باعث جلوگیری از تشکیل ذرات آستنیت می‌شود و سختی فولاد را در دماهای بسیار بالا و بحرانی تغییر نمی‌دهد. اگر بخواهند سختی و استحکام میلگرد کبالت دار بیشتر شود، کمی تنگستن هم به آن اضافه می‌کنند.

۶٫ میلگرد با فولاد آلیاژی نیکل دار

نیکل ماده بسیار مهمی در ساخت فولاد آلیاژ دار است. نیکل باعث سختی بیشتر میلگرد و افزایش شکل‌پذیری آن می‌شود. اضافه کردن میلگرد ۳۵ درصد به فولاد آن را به میزان زیادی در برابر زنگ‌زدگی و خوردگی محافظت می¬کند. فولاد آلیاژی نیکل دار قابلیت مفتول شدن و تورق، خاصیت ارتجاعی و سختی بالایی دارد که ویژگی ضد خورندگی آن از همه مهم‌تر است و باعث می‌شود استفاده از میلگرد نیکل دار در صنعت اهمیت زیادی داشته باشد.

۷٫ میلگرد با فولاد آلیاژی مولیبیدن‌ دار

مولیبیدن‌، عنصری است که در آهن آلفا و آهن گاما قابل‌حل شدن است. مولیبیدن‌ بعد از حل شدن در آهن، کربورهای مرکب و مضاعفی ایجاد می‌کند. میزان تولید کربورها به میزان درصد مولیبیدن‌ اضافه‌شده به میلگرد بستگی دارد. مقاومت نسبت به خوردگی، افزایش نیروی کششی و چقرمگی میلگرد با اضافه کردن مولیبیدن‌ چند برابر می‌شود. معمولاً میزان مولیبیدنی‌ که در فولاد آلیاژی استفاده می‌شود از ۰٫۲ تا ۰٫۵ درصد متغیر است.

 

میلگرد آلیاژی و میلگرد غیر آلیاژی چه فرقی با هم دارند؟

میزان کربن، نحوه ذوب و مقاومت در برابر خوردگی میلگردهای آلیاژی و غیر آلیاژی را به میزان زیادی از یکدیگر متفاوت می‌کنند. فولاد آلیاژی ازآنجایی‌که در ترکیب خود عناصر ضدخوردگی زیادی دارد، در مقابل خوردگی بیشتر مقاومت می‌کند.